Ja inderdaad, een Marsalis, pianist Ellis Marsalis (1934-2020) de onlangs overleden vader aan het corona virus had 6 zoons, waarvan 4 ook jazzmuzikant zijn geworden, de bekendste is natuurlijk Wynton, die ooit als nieuw supertalent op de trompet de jazzwereld binnen stormde maar inmiddels alle jazzmuziek na de jaren ’60 afdoet als zijnde geen jazz en daarmee irrelevant is geworden en dan is er natuurlijk de uiteindelijk beter geslaagde oudste broer Branford Marsalis die behoort tot de top saxofonisten in de hedendaagse jazz en dan zijn er nog de broers Delfeayo en Jason, de eerste speelt trombone en de laatste vibrafoon. En om hem gaat het hier, de vibrafoon is een instrument waarmee het enorm kan swingen of uitermate subtiel kan klinken.

Een voorbeeld van het eerste is natuurlijk drummer / vibrafonist Lionel Hampton die in 1954 de Rolling Stones 10 jaar voor was wat betreft het afbreken van het Kurhaus in Scheveningen, hij werd door de politie de coulissen ingesleept om zodoende een einde aan het concert te maken. De jazzcritici waren unaniem in de afwijzing van zijn muziek, maar dat is geen nieuws, hetzelfde gebeurde met John Coltrane en later de Free jazz. Opmerkelijk is een stukje uit dagblad De Gelderlander uit die tijd: “Het demonstreert ook weer hoe leeg de vele mensenharten zijn: zó leeg dat het gekreun van een Amerikaanse neger in staat is hen in zulk een verdwaasde toestand te brengen”.

Tja het kan verkeren zoals Brederode zei, het andere uiterste van de vibrafoon vinden we in de persoon van Milt Jackson in het Modern Jazz Quartet, het waren keurig in het pak gestoken heren die de jazz op een klassiek voetstuk probeerden te zetten. Ook die groep werd niet door alle jazzpuristen ten volle gewaardeerd, het was ook niet mijn ding, bij enig nazoeken staat er één lp in mijn kast (+2cd’s) maar dat is een klassieker. Terug naar waar het omgaat Jason Marsalis, hij zit er een beetje tussen maar wel met het elan en de swing van Hampton. Het album is live opgenomen in New Orleans en dat verleent het album die speciale sfeer met een enthousiast publiek die de aanstekelijke muziek nog aantrekkelijker maakt. Het concert werd opgenomen tijdens het vieren van het 20-jarige bestaan van Basin Street Records in een historische jazzlocatie de Little Gem Saloon.

Jason heeft zijn eigen ontwikkeling doorgemaakt min of meer buiten de bijna koninklijke status van zijn muzikale familie om. Hij heeft zich ontwikkeld van een uiterst getalenteerd drummer tot een meer dan volwaardig percussionist met de stokken op zowel de vibrafoon, de xylofoon, de marimba en gelijksoortige instrumenten. Geslaagd bandleider en componist, dit album is een belangrijke stap in zijn carrière. Hij wordt hier bijgestaan door Oscar Rossignoli op piano, Jasen Weaver op contrabas en Gerald Watkins op drums. Zes composities staan er op dit album, allen geschreven door Jason, het langste en in mijn oren het meest spraakmakend is “Bourbon Street ain’t Mardi Gras”swingende pure Newr Orleans klanken, ik zou er graag bij geweest zijn !

Jan van Leersum.